Στην πρασινάδα κάθεσαι
κι εγώ σου το χαιδεύω
το παχουλό χεράκι σου
που τόσο το λατρεύω.
Γιατί μικρή μου μόλις με δεις
ευθύς τα κατεβάζεις ;
στο χώμα τα ματάκια σου
κι εμέ δεν με κοιτάζεις ;
Μήπως τον έχω εγώ μικρό
τον πόνο στην καρδιά μου ;
Μήπως δεν μου σηκώνεται
μια τρίχα από τα μαλλιά μου ;
Θα 'ρθω στο παραθύρι σου
θα 'ρθω να σου την παίξω
να παίξω την κιθάρα μου
κ' ύστερα να σε κλέψω.
Κι άμα δεν έβγης να με δεις
θα πάω για να χύσω,
να χύσω δάκρυα πικρά
μήπως σε λησμονήσω.
Φεύγεις και δεν λογίζεσαι
πως κάποιος την χτυπάει
χτυπάει την κεφάλα του
γιατί σε αγαπάει.
η εικονα ειναι απο petrakas.gr
8 comments:
Όποιος το έγραψε αυτο ξεπέρασε και τους μεγαλύτερους ποιητές...θα μείνει στην ιστορία!
Καλόοοοοοοοοοοοοοοο χιχιχι
Αυριο τα παιδια πρεπει να εχουν εκπομπη αν δεν κανω λαθος...
υπεροχοτατο!!!!!!!
πολυυυ καλοοοοο!!!!!!!! :D
trelofantasmeni: εννοειται ειναι ρε παιδι μ να ξερεις απο ποιηση
πρεζαtv :δικιο εχεις
μαμα: δικιο εχεις μακαρι να χα και εγω τοσο ταλεντο
iliaxtida: τα ευσημα στο ποιητη αλλα ειναι αδυνατον γιατι θελει να διατηρησει την ανωνυμια του
Να' σαι καλά φοβεροί στίχοι με ουσιαστικό και βαθύ νόημα
Ιιιιι... Αισχρότητες..!!!
;))
taradela:yep
mathilde: δεν αισχυνομαι καθολου ολοι αυτο λενε
Post a Comment