βλεπω να πατροναρουμε τον αλλο σε μια σχεση πολλες φορες και ξενερωνω; γιατι το κανουμε; θελουμε να βρουμε το αλλο μισο μας η να το φτιαξουμε;γιατι θελουμε το αλλο μα μισο να το ορισουμε και οχι απλα να παραδεχτουμε την υπαρξη του/?
χμμ! συμβαινει συχνα, ειναι αληθεια!Ισως γιατι οι ανθρωποι ειναι πολυ εγωιστες...δεν ξερω! Καποια στιγμη οι περισσοτεροι πεφτουν στην ιδια παγιδα.Να προσπαθουν να φερουν τον αλλο στα μετρα τους. Υποθετω παντως οτι εκτος απο το προφανες, δηλαδη το ποσο πραγματικα αγαπαμε, μεγαλη σημασια εχει ο χαρακτηρας μας. Αν ειμαστε εγωιστες και θελουμε να επιβαλλουμε την παρουσια μας στους γυρω μας , θα πραξουμε το ιδιο και μεσα στη σχεση ....
Μα εμείς δεν θέλουμα να αγαπάμε τον άλλο όπως είναι...θέλουμε να αγαπάμε αυτό που μας αρέσει εμάς, γι αυτό και προσπαθούμε να τον αλλάξουμε , να γίνει το γούστο μας...να έχουμε αυτο που θέλουμε οχι αυτο που μας προσφέρεται. Έτσι είναι δυστυχώς. Όλοι κοιτάμε τα δικά μας ΘΕΛΩ !
Καλημέρα!!! Το ερώτημα αυτό είναι τόσο παλιό,όσο ίσως και ο πολιτισμός. Αγαπάμε για πολλούς λόγους. Αγαπάμε πάντα διαφορετικά-ποτέ ο ίδιος άνθρωπος δεν επενδύει συναισθηματικά σε άλλον άνθρωπο με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά και ποτέ ο διπλανός μας δεν αγαπά όπως εμείς. Δυναμικό φαινόμενο ο Έρωτας,πνοή ανέμου θερμή,που μας αλλάζει όλους. Απο μόνος του,απο τις ανάγκες του Άλλου,απο τα "θέλω"τα δικά μας,απο τις κοινωνικές συνιστώσες,απο τη δίψα της κάθε ψυχής,αλλά-αλλοίμονο-και απο τις ψυχολογικές αγγιστρώσεις υποκειμένου και αντικειμένου... Αγαπάμε τον εαυτούλη μας και κάθε φορά δίνουμε λίγα και επιλεκτικά. Αγαπάμε πάνω κι έξω απο το Εγώ μας και προσφέρουμε τα πάντα-δίχως ανάγκη και ίχνος επιστροφής ή ανταπόκρισης,μένωντας στη Σιωπή του Ενός. Αγαπάμε,αλλά οι φόβοι και οι ματαιώσεις μας υπερισχύουν-μένουμε υποτακτικοί,αδύναμοι να Κοινωνίσουμε τον Έρωτα,κρυμμένοι πίσω απο το αντικείμενο της Αγάπης μας,υποταγμένοι στις απαιτήσεις του -όποιου-Άλλου...
Εδώ σταματώ. Ανεξάντλητο θέμα η Αγάπη! (και "πονηρεμένος" απο τη Ματθίλδη,λέω να κάνω κι εγώ post!)
Φοβάμαι πως μιλάς μάλλον για τον έρωτα και, τέλος πάντων, την αγάπη την ερωτική μάλλον, παρά για την αγάπη την άλλη, την εν πολλοίς ιδεατή και ιδανική κι άπιαστη. Η αγάπη αυτή δεν μπορεί να συνδέεται με πατρονάρισμα, με "πόλεμο", με ιδιοτέλεια - ίσως ούτε καν με την πρόθεση και την προσπάθεια να αλλάξεις τον άλλο... γιατί αγάπη σημαίνει πρωτίστως κατανόηση κι αποδοχή. Από την άλλη πλευρά, στον έρωτα συχνά απαντώνται δυστυχώς τα χαρακτηριστικά, στα οποία αναφέρεσαι, γιατί είναι κατά βάση εγωιστικό συναίσθημα, συχνά συνδέεται με ιδιοκτησιακές τάσεις και τάσεις ελέγχου του άλλου... Μου είναι ακατανόητα αυτά, γιατί δεν τον βλέπω τον έρωτα έτσι... μου είναι ακατανόητος, δηλαδή, αυτός ο "πόλεμος", στον βαθμό που έχοπυμε επιλέξει να είμαστε με τον άλλο κι αυτός μαζί μας, οπότε η έννοια της αντιπαλότητας και του ελέγχου δεν θάπρεπε νάχει θέση εδώ... όπως ούτε και το ζοριλίκι, γιατί έρωτας με το ζόρι δεν νοείται και, αν τυχόν για κάποιους νοείται, δεν "λέει"!
10 comments:
χμμ! συμβαινει συχνα, ειναι αληθεια!Ισως γιατι οι ανθρωποι ειναι πολυ εγωιστες...δεν ξερω!
Καποια στιγμη οι περισσοτεροι πεφτουν στην ιδια παγιδα.Να προσπαθουν να φερουν τον αλλο στα μετρα τους.
Υποθετω παντως οτι εκτος απο το προφανες, δηλαδη το ποσο πραγματικα αγαπαμε, μεγαλη σημασια εχει ο χαρακτηρας μας.
Αν ειμαστε εγωιστες και θελουμε να επιβαλλουμε την παρουσια μας στους γυρω μας , θα πραξουμε το ιδιο και μεσα στη σχεση ....
εμμμ....δύσκολη ερώτηση και είναι πρωί ακόμα.
Θα σκεφτώ αργότερα και θα σου πω.
:ο)
Καλημέρα!
Μα εμείς δεν θέλουμα να αγαπάμε τον άλλο όπως είναι...θέλουμε να αγαπάμε αυτό που μας αρέσει εμάς, γι αυτό και προσπαθούμε να τον αλλάξουμε , να γίνει το γούστο μας...να έχουμε αυτο που θέλουμε οχι αυτο που μας προσφέρεται.
Έτσι είναι δυστυχώς.
Όλοι κοιτάμε τα δικά μας ΘΕΛΩ !
Ερρ, αυτό θέλει ολόκληρο ποστ και πολλή σκεψη.. Μου έδωσες ιδέες τώρα..!
Eρρ, το έγραψα!
Thanks for you work, is very good. Have a good weekend.
Καλημέρα!!!
Το ερώτημα αυτό είναι τόσο παλιό,όσο ίσως και ο πολιτισμός.
Αγαπάμε για πολλούς λόγους.
Αγαπάμε πάντα διαφορετικά-ποτέ ο ίδιος άνθρωπος δεν επενδύει συναισθηματικά σε άλλον άνθρωπο με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά και ποτέ ο διπλανός μας δεν αγαπά όπως εμείς.
Δυναμικό φαινόμενο ο Έρωτας,πνοή ανέμου θερμή,που μας αλλάζει όλους.
Απο μόνος του,απο τις ανάγκες του Άλλου,απο τα "θέλω"τα δικά μας,απο τις κοινωνικές συνιστώσες,απο τη δίψα της κάθε ψυχής,αλλά-αλλοίμονο-και απο τις ψυχολογικές αγγιστρώσεις υποκειμένου και αντικειμένου...
Αγαπάμε τον εαυτούλη μας και κάθε φορά δίνουμε λίγα και επιλεκτικά.
Αγαπάμε πάνω κι έξω απο το Εγώ μας και προσφέρουμε τα πάντα-δίχως ανάγκη και ίχνος επιστροφής ή ανταπόκρισης,μένωντας στη Σιωπή του Ενός.
Αγαπάμε,αλλά οι φόβοι και οι ματαιώσεις μας υπερισχύουν-μένουμε υποτακτικοί,αδύναμοι να Κοινωνίσουμε τον Έρωτα,κρυμμένοι πίσω απο το αντικείμενο της Αγάπης μας,υποταγμένοι στις απαιτήσεις του -όποιου-Άλλου...
Εδώ σταματώ.
Ανεξάντλητο θέμα η Αγάπη!
(και "πονηρεμένος" απο τη Ματθίλδη,λέω να κάνω κι εγώ post!)
:-))
Ααα.. Πολύ καλή ιδέα!!
Μπορεί να γίνει και αλυσίδα (ξέρεις, όπως με τις άλλες τις βλακείες, γράφεις δλδ κάτι για την αγάπη και προκαλείς άλλους 5 να γράψουν)..
Ανεξάρτητε, θα μείνεις στην ιστορία και ακόμα δεν έχεις πάρει χαμπάρι!
Φοβάμαι πως μιλάς μάλλον για τον έρωτα και, τέλος πάντων, την αγάπη την ερωτική μάλλον, παρά για την αγάπη την άλλη, την εν πολλοίς ιδεατή και ιδανική κι άπιαστη.
Η αγάπη αυτή δεν μπορεί να συνδέεται με πατρονάρισμα, με "πόλεμο", με ιδιοτέλεια - ίσως ούτε καν με την πρόθεση και την προσπάθεια να αλλάξεις τον άλλο... γιατί αγάπη σημαίνει πρωτίστως κατανόηση κι αποδοχή.
Από την άλλη πλευρά, στον έρωτα συχνά απαντώνται δυστυχώς τα χαρακτηριστικά, στα οποία αναφέρεσαι, γιατί είναι κατά βάση εγωιστικό συναίσθημα, συχνά συνδέεται με ιδιοκτησιακές τάσεις και τάσεις ελέγχου του άλλου...
Μου είναι ακατανόητα αυτά, γιατί δεν τον βλέπω τον έρωτα έτσι... μου είναι ακατανόητος, δηλαδή, αυτός ο "πόλεμος", στον βαθμό που έχοπυμε επιλέξει να είμαστε με τον άλλο κι αυτός μαζί μας, οπότε η έννοια της αντιπαλότητας και του ελέγχου δεν θάπρεπε νάχει θέση εδώ... όπως ούτε και το ζοριλίκι, γιατί έρωτας με το ζόρι δεν νοείται και, αν τυχόν για κάποιους νοείται, δεν "λέει"!
αυτο που εχω εγω να προσθεσω εδω ειναι : οταν υπαρχει ερωτας υπαρχει και αγαπη;; γιατι εχω μπερδευτει λιγακι... %)
Post a Comment